Ο Καραγκιόζης και η Παγκοσμιοποίηση

γράφει ο Μπάρμπα-Νίκος

Λεοντάρι, Μεγαλόπολης

Ντελάλης: Ακούσατε, ακούσατε, σήμερα είναι η πρώτη δοκιμαστική ημέρα της παγκοσμιοποίησης. Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικάνοι, Αφρικανοί και Κουβανοί, κι όλοι μέχρι που φτάνει το ταβάνι, σήμερα έχουμε πρόβα. Θ’ αλλάξουμε πια τα ονόματά μας, θα ξεχάσουμε το παρελθόν, θα έχουμε δωρεάν τηλέφωνα για να γνωριστούμε καλύτερα.

Αγλαΐα: Αντρούλη μου, σε καλούν, από το Βόρειο Πόλο στο τηλέφωνο αλλά δεν καταλαβαίνω τι λένε, έλα μίλησέ τους.

Καραγκιόζης: Εμπρός, με ποιον μιλώ;

Εσκιμώος: Εδώ γκα γκα ρος Εσκιμώος, με λένε Παγάκ και τη γυναίκα μου Κριούκα, έχουμε ένα παγοθέατρο και θέλει παίξει Καραγκιόζη το έργο, η ζαλισμένη αρκούδα, να ξέρει Καραγκιόζη, εδώ κακαρώσεις από κρύο.

Καραγκ.: Μη σε νοιάζει, έχω ηλεκτρική κουβέρτα, αλλά δεν μπορώ να ’ρθώ γιατί θα παίξω στην Ουγκάντα, στο καψοθέατρο της πόλης.

Εσκιμώος: Καλά, αν είναι έτσι δεν πειράζει.

Κολλητήρης: Μπαμπάκο, τι σου είπε;

Καραγκ.: Μου είπε ότι κακαρώνεις από το κρύο εκεί, εμείς, λοιπόν, παιδιά μου, θα πάμε στην Ουγκάντα, γι’ αυτό θα πρέπει ν’ αλλάξουμε τα ονόματά μας ή να βάλουμε κωδικούς.

Κολλητ.: Εμένα μ’ αρέσει το κοπρίτης και δεν με πειράζει καθόλου.

Καραγκ.:  Τώρα θα πάρω τηλέφωνο τον Μπάμια να μου πει τι θα κάνουμε. Το τηλέφωνο το βάζω στο αριστερό αυτί, το δεξί το έχω για ρεζέρβα, μήπως με κουφάνει ο Βεληγκέκας από τις σφαλιάρες. Λοιπόν, μου είπε να προτιμήσουμε ονόματα Αφρικάνικα για να συνεννοηθούμε καλύτερα εκεί στην Ουγκάντα, μου είπε και τα δικά σας ονόματα λοιπόν. Ο Πιτσικόκος θα λέγεται Βρούα (Αφρικανικά θα πει βρέφος). Ο Κοκοβιός Προύα, που θα πει κοπρίτης και ο Κολλητήρης Σπαρούα που θα πει σπαρίλας του κερατά. Και τώρα θα πω το δικό μου, που είναι Καρούα, της μάνας σου Αγλούα, του Βεζύρη Βεζυρούα, τον Βεληγκέκα Βελη-πασούα και της Αϊσέ Αϊσούα. Ο Βελη-πασούα θα κοιμάται σπίτι μας γιατί όλοι είμαστε ίδιοι από σήμερα.  

Κολλητ.: Τότε και ο Γιαπωνέζος χάσι μότο θα κοιμάται στο σαράϊ και το γουρούνι θα κοιμάται στο κοτέτσι.  

Καραγκ.: Έχεις δίκαιο παιδί μου, κι εμείς πρέπει να πάμε στην Ουγκάντα, γιατί εκεί ανήκουμε. Είμαστε σκιές μαύρες σαν τους μαύρους, εκεί θα κατακαούμε λίγο, δεν πειράζει. Πάμε τώρα, όμως, να αποχαιρετίσουμε τον μπάρμπα σας, και νάτος κατά φωνή.

Μπάρμπα-Γιώργος: Ανηψούδι, κάτι θέλω να σου πω. Έμαθα, μωρέ, ότι από σήμερα θα ’μαστε ούλοι ένα.

Καραγκ.: Ναι, μπάρμπα, νέα συστήματα. Εσένα τώρα μπάρμπα θα σε λέμε με κωδικό, δηλαδή Μπι τζι – βι.

Μπάρμπα-Γιώργος: Και τι με πέρασες ορέ αχαΐρευτο για κομπιούτι, βλάχος είμαι μωρέ.

Καραγκ.:  Καλά θα σου εξηγήσω τι εννοεί, λέει μπάρμπα-Γιώργος βουνίσιος όχι βλάχος.

Μπάρμπα-Γιώργος: Εντάξει, αλλά αν θα πάρω και κομπιούτι, ποιος θα με βοηθήσει να μάθω;

Καραγκ.: Μη στεναχωριέσαι, ο Μπάμιας, θα σου στείλει κάποιον να σε μάθει. Εμείς πάμε στην Ουγκάντα, σε χαιρετάμε, θα σου στείλω και κάρτα αγκαλιά με μαϊμούδες.

Ντελάλης: Ακούσατε, ακούσατε, η πρόβα τελείωσε, όλοι σπίτια σας, σε ένα μήνα θα δοκιμάσουμε πάλι.

Καραγκ.: Λοιπόν, Βρούα, Προύα, Σπαρούα, πάλι γίνατε κοπρίτες. Έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζετε με τίποτα εσείς. Άντε μπάρμπα-Γιώργο στη στρούγκα κι εσύ και ας χαιρετήσουμε όλοι τώρα το κοινό και ’μείς να πάμε μέσα στο οίκημα PRG, δηλαδή παράγκα όπα, όπα, είπα, άντε τώρα καληνύχτα σ’ ένα μήνα πάλι πρόβα. Και σήμερα περάσαμε ωραία… αλλά τώρα κλείνει η αυλαία.